BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

II AKa 84/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Gdańsku z 2013-06-06

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Gdańsku z 2013-06-06
Data orzeczenia:
6 czerwca 2013
Data publikacji:
18 grudnia 2013
Data uprawomocnienia:
6 czerwca 2013
Sygnatura:
II AKa 84/13
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Gdańsku
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Mirosław Cop
Sędziowie:
Witold Kuczorski
Dorota Paszkiewicz
Protokolant:
st. sekr. sądowy Aleksandra Konkol
Hasła tematyczne:
Przestępstwa Przeciwko Życiu
Podstawa prawna:
art. 9 § 1 i § 2 k.k., art. 148 § 1 k.k.
Teza:
Zdaniem sądu odwoławczego dla wykazania sprawcy zamiaru ewentualnego, co ważne, realizującego swoje postępowanie poprzez zaniechanie (w znaczeniu stanu obojętności na zaistnienie skutku – co ważne, tak właśnie utrzymywał sąd I instancji, czego przy kierunku zaskarżenia, nie wolno już sądowi odwoławczemu pojmować inaczej) wymaga się obok wykazania sprawcy uświadomienia przez niego stanu niebezpieczeństwa (tak pojmowanego obiektywnie jak i subiektywnie) dla dobra prawnego, oraz powinności podjęcia działania, celem ochrony tego dobra. Tak więc gdy wykaże się, że sprawca uświadamia sobie, że dzięki jego aktywności możliwe jest zapobieżenie wystąpienia niebezpieczeństwa albo przeciwdziałania mu, nawet gdy sam je stworzył a tego nie czyni i nie było żadnych przeszkód, w istniejącej sytuacji albo warunkach do podjęcia działania można twierdzić, że tak wyrażony a (co w tej sprawie najbardziej istotne) zarazem uświadomiony przez niego brak aktywności jest dowodem na to, że pogodził się z zaistniałym stanem i wynikającymi z niego możliwym do zaistnienia skutkami. Dla wykazania natomiast zachowania sprawcy, postępującego w sposób nieumyślny, w postaci lekkomyślności (terminologia powtarzana za sądem I instancji) czy nieumyślności świadomej, podkreślenia wymaga, że w tożsamym stanie i warunkach, sprawcy zachowującemu się jak wyżej towarzyszy także przekonanie o możliwości popełnienia czynu zabronionego z tym tylko, że z jego popełnieniem się nie godzi a nawet przypuszcza chociaż bezpodstawnie , że skutku uniknie. Odtwarzając to przez pryzmat świadomości sprawcy, można twierdzić, że w opisanych warunkach albo stanie rzeczy, uświadamiał on sobie powinność i celowość podejmowania działań, celem zapobieżenia zaistnienia skutku, z tym tylko, że nie zachowując ostrożności, której wymagać można od osoby fizycznej albo też określając to odmiennie, bezpodstawnie przypuszczał on, że w zaistniałym stanie czy warunkach, z uwagi na nie właśnie, skutki nie zaistnieją, a jego, tak wytworzone w świadomości przekonanie było błędne.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Monika Nowacka
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Mirosław Cop,  Witold Kuczorski ,  Dorota Paszkiewicz
Data wytworzenia informacji: