Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Andrzej Rydzewski

Sędziowie: SSA Wojciech Andruszkiewicz

SSA Dorota Rostankowska (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Katarzyna Pankowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej (...) w G. J. J.

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2016 r.

sprawy

skazanego T. D.

o wydanie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcy

od wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Gdańsku

z dnia 4 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV K 30/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Gdańsku rozpoznawał wniosek o wydanie wyroku łącznego wobec T. D. skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 16 sierpnia 2013r. w sprawie sygn. akt II K 353/13 na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat, za czyn z art.158 § 1 kk popełniony w dniu 10.02.2013r., postanowieniem z dnia 13.10.2015r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 6 marca 2014r. w sprawie sygn. akt II K 1028/13 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz grzywny 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 20,-zł za czyn z art.288 § 1 kk popełniony w dniu 30.05.2013r.; postanowieniem z dnia 13.10.2015r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności,

3.  * Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 20 lutego 2015r. w sprawie sygn. akt IV K

237/14 na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za ciąg przestępstw z art.310 § 1 kk w zb. z art.310 § 2 kk w zw. z art.ll § 2 kk w zw. z art.12 kk popełnionych w nieustalonym dniu maja 2014r., nieustalonym dniu czerwca lub lipca2014r. oraz w dniu 13.07.2014r.

Wyrokiem łącznym z dnia 4 kwietnia 2016r. w sprawie sygn. akt IV K 30/16: na podstawie art.85 kk art.86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art.19 ust.l ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone prawomocnymi wyrokami:

• Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 16 sierpnia 2013r. w sprawie sygn. akt II K 353/13

• Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 6 marca 2014r. w sprawie sygn. akt II K 1028/13

i wymierzył skazanemu T. D. karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności;

pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w opisanych w pkt I wyrokach pozostawił do odrębnego wykonania;

na podstawie art.577 kpk na poczet łącznej kary pozbawienia wolności orzeczonej w pkt I zaliczył okresy pozbawienia wolności:

•

wsprawie II K 353/13 - 11.02.2013r.

•

w sprawie II K 1028/13 - 30.05.2013r.

na podstawie art.572 kpk umorzył postępowanie w zakresie objęcia wyrokiem łącznym kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 20 lutego 2015r. w sprawie sygn. akt IV K 237/14;

na podstawie art.626 § 1 kpk w zw. z art.624 § 1 kpk zwolnił skazanego od kosztów procesu, którymi obciążył Skarb Państwa.

Apelację od wyroku łącznego wywiódł obrońca skazanego zaskarżając go w części dotyczącej pkt. I zarzucając mu rażącą niewspółmierność kary poprzez orzeczenie kary łącznej w wymiarze 2 lat i 4 miesięcy kary pozbawienia wolności zamiast 2 lat pozbawienia wolności.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i orzeczenie kary łącznej w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności.

Odpowiedź na apelację złożył oskarżyciel publiczny wnosząc ojej oddalenie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka nie zasługuje na uwzględnienie.

Bezsprzecznie Sąd I instancji ma ustawowo zagwarantowaną swobodę w ferowaniu wyroku, w tym kształtowania wymiaru kary, również kary łącznej. Rolą zaś sądu odwoławczego w tym zakresie jest kontrola, czy granice swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego zasadę sądowego wymiaru kary nie zostały przekroczone w rozmiarach nie dających się zaakceptować. Kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej sprawcy w czasie objętym skazaniami. Nie jest to jednak sposób na premię dla sprawcy większej ilości przestępstw. Wymierzając karę łączną, stosuje się zwykłe dyrektywy karania, a zwłaszcza słuszności i celowości, wyrażane przez związek przedmiotowo - podmiotowy między poszczególnymi przestępstwami. Na ogół nie ma powodu, by orzekać kary łączne w dolnych granicach, to jest w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Popełnienie więcej niż jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstępstwa od absorbcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie takiej kary prowadziłoby bowiem do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych. Jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zasady kumulacji jak i zasady absorbcji, to jednak są to rozstrzygnięcia typowo skrajne, które znajdują zastosowanie zupełnie w wyjątkowych, nietypowych sytuacjach. Absorbcję można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wykazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby skazanego. W przedmiotowej sprawie takie okoliczności nie wystąpiły.

Nie ma racji skarżący wskazując na przepis art.85a kk, gdyż Sąd Okręgowy orzekał na podstawie przepisów, które obowiązywały przed wejściem w życie przepisu art.85a kk uznając trafnie, że są one korzystniejsze dla skazanego.

Okoliczności wskazane przez skarżącego a dotyczące wieku skazanego, jego stosunku do popełnionych przestępstw oraz jego aktywności w procesie resocjalizacji zostały dostrzeżone przez Sąd I instancji (str.3 uzasadnienia wyroku). Należy jednak również podnieść, czego nie akcentuje apelujący, że skazany poza pozytywnymi zachowaniami, przejawia też zachowania negatywne skutkujące nakładaniem na niego kar dyscyplinarnych.

W przedmiotowej sprawie Sąd I instancji mógł wymierzyć karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze od 2 lat do 2 lat i 6 miesięcy; wymierzył karę łączną 2 lat i 4 miesięcy. Taki wymiar kary łącznej pozbawienia wolności znajduje swoje uzasadnienie, co zostało wskazane w części motywacyjnej zaskarżonego orzeczenia. Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, że wymierzenie kary łącznej poprzedzone zostało właściwą oceną i uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na jej intensywność.

Z tych wszystkich względów i nie stwierdziwszy zaistnienia bezwzględnych przesłanek odwoławczych określonych w art. 439 k.p.k. oraz przesłanek z art. 440 k.p.k., utrzymano w mocy zaskarżony wyrok łączny.