Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2016 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Lucyna Ramlo
Sędziowie:	SSA Jerzy Andrzejewski SSA Grażyna Czyżak (spr.)
Protokolant:	stażysta Anita Musijowska

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2016 r. w Gdańsku

sprawy Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji Z. S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku VIII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt VIII U 306/15

oddala apelację.

SSA Grażyna Czyżak SSA Lucyna Ramlo SSA Jerzy Andrzejewski

Sygnatura akt III AUa 437/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu Z. S. prawa do dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 stycznia 2015 roku stwierdziła, że nie jest niezdolny do pracy.

Ubezpieczony Z. S. w odwołaniu od powyższej decyzji wniósł o jej zmianę i przyznanie mu prawa do dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, iż stan jego zdrowia pogarsza się. Podniósł, iż w 2011 r. przeszedł operację stawu biodrowego z alloplastyką, co na długi czas ograniczyło jego zdolności ruchowe. Wskazał, iż do dziś nie odzyskał pełnej sprawności. Nadto w 2013 r. przeszedł operację tętniaka aorty brzusznej, a w wyniku komplikacji związanych z niedokrwieniem amputowano mu palce prawej stopy. Ponadto wskazał, iż cierpi na schorzenia kręgosłupa.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, a w uzasadnieniu powołał się na argumentację zawarta uprzednio w treści zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2016 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy oparł na następujących ustaleniach i rozważaniach:

Z. S., urodzony (...), posiada wykształcenie wyższe ekonomiczne - ukończył Wydział (...)Uniwersytetu G.. Pracował jako ekspedytor portowy, referent ds. ekonomicznych, kierownik działu administracyjno-gospodarczego, mistrz oddziału konferencji technicznej. Aktualnie prowadzi własną działalność gospodarczą – sklep cukierniczy.

Do dnia 31 grudnia 2014 roku był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Dotychczasowa niezdolność była orzekana z powodu następstw procesu miażdżycowego w brzusznej części tętnicy głównej (aorty) – martwica palców prawej stopy po operacji tętniaka aorty brzusznej.

W dniu 2 grudnia 2014 roku złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 12 stycznia 2015 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy. Nie stwierdził całkowitej niezdolności do pracy. Orzeczeniem z dnia 28 stycznia 2015 roku Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, iż rozpoznane u ubezpieczonego: zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego lewego leczone alloplastyką (16.11.2011), spondyloza lędźwiowa, tętniak aorty brzusznej leczony operacyjnie (07.10.2013) powikłany martwicą palców II-V stopy prawej w przebiegu mikrozatorowości, nadciśnienie tętnicze, żylaki kończyn dolnych, przepuklina brzuszna pooperacyjna nie powodują u niego długotrwałej niezdolności do pracy.

Decyzją z dnia 23 kwietnia 2014 roku pozwany organ rentowy w oparciu o powyższe orzeczenia odmówił ubezpieczonemu prawa do dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy.

Biegli sądowi chirurg-ortopeda, neurolog, neurochirurg, specjalista chorób wewnętrznych oraz chirurg naczyniowy rozpoznali u ubezpieczonego: spondyloze L/S, stan po amputacji palców 2,3,4,5 stopy prawej wskutek powikłania zatorowo-zakrzepowego leczenia operacyjnego tętniaka aorty brzusznej, stan po alloplastyce totalnej lewego stawu biodrowego (2011r.), stan po operacji tętniaka aorty brzusznej i angioplastyce prawej tętnicy udowej powierzchownej, przepuklinę brzuszną w bliźnie, zespól bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych, nadciśnienie tętnicze, napadowe migotanie przedsionków, cukrzyce typu 2.

Rozpoznane schorzenia i ich następstwa w zakresie wydolności ustroju ubezpieczonego nie powodują, iż jest on nadal niezdolny do pracy.

Stan faktyczny Sąd I instancji ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach ubezpieczeniowych i dokumentacji lekarskiej ZUS, bowiem żadna ze stron postępowania nie kwestionowała ich rzetelności i autentyczności. Podstawę ustaleń faktycznych Sądu stanowiły również opinie biegłych sądowych, którym Sąd dał wiarę z uwagi na to, iż zostały sporządzone w oparciu o dokonanie wszechstronnej analizy materiału dowodowego, po wykonaniu stosownych oględzin sądowo – lekarskich i z uwzględnieniem wyników badań.

Sąd Okręgowy wskazał, iż przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 748 j.t.) wymagają dokonywania ustaleń w zakresie niezdolności do pracy nie tylko oceny pod kątem, czy u ubezpieczonego doszło do istotnego naruszenia sprawności organizmu, które istotnie ogranicza możliwość wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami, ale także czy naruszenie to nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Spełnienie pozostałych przesłanek przez ubezpieczonego było między stronami bezsporne.

Na okoliczność występowania u ubezpieczonego niezdolności do pracy, jej stopnia oraz okresu trwania Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych chirurga-ortopedy, neurologa, neurochirurga, specjalisty chorób wewnętrznych oraz chirurga naczyniowego posiadających odpowiednie kwalifikacje w stosunku do stwierdzonych schorzeń u ubezpieczonego.

Wszyscy sporządzający w sprawie opinie biegli zgodnie stwierdzili, iż ubezpieczony nie jest nadal niezdolny do pracy, ponieważ nastąpiła u niego poprawa stanu zdrowia. W uzasadnieniu do swojej opinii biegły z zakresu neurochirurgii wskazał, iż obraz radiologiczny uzyskany w badaniu rezonansu magnetycznego kręgosłupa na przełomie kilku lat od 2011 r. do b.r. jest zbliżony i nie koreluje z obecnymi dolegliwościami ubezpieczonego. Dolegliwości bólowe, które odczuwa ubezpieczony w zakresie stopy prawej jak i jej dysfunkcja ruchowa wynikają z powikłań zatorowo-zakrzepowych w zakresie prawej kończyny dolnej. Biegły chirurg naczyniowy stwierdził, że ubezpieczony jest po operacji tętniaka aorty brzusznej z dobrym skutkiem, nie ma zaburzeń ukrwienia kończyn dolnych. Wskazał, iż rozpoznana przepuklina kwalifikuje się do planowej operacji i nie wymaga orzekania długotrwałej niezdolności do pracy, zaś rozpoznane choroby chirurgiczne nie były podstawą orzekania dotychczasowej niezdolności do pracy. Biegły neurolog wskazał, iż w badaniu neurologicznym nie stwierdza się cech uszkodzenia ośrodkowego ani obwodowego układu nerwowego, które wpływałyby na ogólną sprawność ubezpieczonego i czyniły go niezdolnym do pracy w okresie długotrwałym. Podkreślił, iż w wykonanych badaniach dodatkowych (MRI kręgosłupa) również nie stwierdza się patologii, która z założenia stanowiłaby o niezdolności do pracy ubezpieczonego. Przy ewentualnych zaostrzeniach objawów bólowych kręgosłupa ubezpieczony może korzystać z doraźnych zwolnień lekarskich.

Biegły chirurg-ortopeda wskazał, iż zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa są stabilne i nie są istotnie zaawansowane w opisach badań radiologicznych MRI z 2010 r. i 2014 r., a w badaniu klinicznym nie skutkują istotnymi ograniczeniami w jego ruchomości, czy wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych, ale zwłaszcza zmiany te nie skutkują neurologicznymi, patologicznymi objawami ze strony kręgosłupa. Przebyte leczenie operacyjne biodra lewego, jest w pełni skuteczne. W obrębie implantowanej protezy totalnej stwierdza się jej prawidłową ruchomość, nie stwierdza się natomiast zaników mięśniowych kończyny dolnej, a funkcja lokomocji wnioskodawcy jest w pełni sprawna i wydolna. Biegły podkreślił, iż poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy polega na wygojeniu kikutów palców po amputacji, poprawie ogólnej sprawności ruchowej kończyny dolnej lewej i kręgosłupa w stosunku do grudnia 2013 r. gdy orzekano o całkowitej niezdolności do pracy z powodu wczesnego okresu po zabiegu amputacji palców, gdzie stwierdzało się wysięk surowiczy z kikutów palców, a szwy po zabiegach nie były jeszcze usunięte. Biegły specjalista chorób wewnętrznych wskazał z kolei, iż ubezpieczony leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego. Ostatnie specjalistyczne badania kardiologiczne nie ujawniły istotnego uszkodzenia układu krążenia. W badaniu echokardiograficznym serca wielkość jam serca była prawidłowa, bez przerostu lewej komory, z dobrą jej kurczliwością. Dobowa rejestracja rytmu serca nie wykazała obecności migotania przedsionków – zatem napady maja obecnie charakter incydentalny, nie obciążają krążenia i wymagają dalszej obserwacji.

Sąd I instancji uznał opinie biegłych za w pełni wiarygodne, gdyż są one zupełne, wewnętrznie niesprzeczne, nawzajem ze sobą korespondują i uzupełniają. W ocenie Sądu Okręgowego, wnioski w nich zawarte są wyczerpujące, logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie zostały wydane przez lekarzy – specjalistów z dziedzin medycyny adekwatnych do wskazywanych przez ubezpieczonego schorzeń. Zdaniem Sądu sporządzone w niniejszej sprawie opinie biegłych są miarodajnym i rzetelnym środkiem dowodowym. Sąd w pełni podziela ustalenia opinii i ich wnioski. Podkreślić należy, iż biegli wydali przedmiotowe opinie w oparciu o całą dostępną dokumentację lekarską i wyniki badania przedmiotowego.

Nie widząc zatem podstaw do poddawania w wątpliwość fachowości biegłych i ich bezstronności, Sąd I instancji podzielił wyrażone przez nich stanowisko i przyjął je jako miarodajne dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd Okręgowy podkreślił, iż ubezpieczony kwestionował wnioski płynące z opinii sporządzonych przez ww. biegłych, w tym w szczególności wnioski płynące z opinii biegłych sądowych, chirurga-ortopedy, neurologa i neurochirurg. Sąd zważył jednak, iż biegli w swoich opiniach uzupełniających w sposób rzetelny i fachowy odnieśli się do wszystkich zarzutów zgłoszonych przez ubezpieczonego, szczegółowo ustosunkowując się do składanych przez ubezpieczonego wyników badań. W związku z powyższym Sąd uznał dowód z powołanych w sprawie opinii biegłych sądowych jako dowód miarodajny i na jego podstawie poczynił ustalenia faktyczne w przedmiotowej sprawie.

W ocenie Sądu I instancji, zarzuty ubezpieczonego do przeprowadzonych w sprawie opinii neurochirurgicznej były wyłącznie polemiką osoby niezadowolonej z wyniku badania. Natomiast niezadowolenie strony z treści opinii nie stanowi podstawy do powołania kolejnego biegłego. Również zarzut ubezpieczonego dotyczący wyznaczonej na dzień 14 stycznia 2016 r. kolejnej operacji kręgosłupa oraz przebywanie na zwolnieniu lekarskim nie były podstawą do powoływania kolejnej opinii. Jeżeli po przeprowadzonej operacji stan ubezpieczonego ulegnie istotnej zmianie może to być podstawą do złożenia nowego wniosku o przyznanie świadczenia. Zatem wniosek o przeprowadzenie kolejnego dowodu z opinii innego kompletu biegłych jako niecelowy podlegał oddaleniu.

Reasumując, Sąd Okręgowy stwierdził, że ubezpieczony nie spełnia podstawowej przesłanki koniecznej dla przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy jaką jest istnienie niezdolności do pracy, w związku z czym zaskarżona decyzja pozwanego jest prawidłowa i odpowiada prawu.

W konkluzji z przytoczonych wyżej względów Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w zw. z cytowanymi wyżej przepisami, orzekł jak w sentencji wyroku.

Apelację od wyroku wywiódł wnioskodawca, zaskarżają go w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez ustalenie, że wnioskodawcy Z. S. przysługuje prawo do dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia l stycznia 2015r, oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za II instancję, według norm przepisanych; ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, przy uwzględnieniu kosztów dotychczasowego postępowania.

Ponadto apelujący na podstawie art 368 § l pkt 4 zgłosił nowe fakty i dowody dotyczące aktualnego stanu zdrowia wnioskodawcy, których nie mógł powołać w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji w postaci: karty informacyjnej leczenia szpitalnego z dnia 15.01.2016 r., decyzji ZUS z dnia 20.01.2016 r. i zaświadczenie o stanie zdrowia z 28.01.2016 r. oraz wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych chirurga-ortopedy, neurologa i neurochirurga na okoliczność czy stan zdrowia wnioskodawcy po dniu 31.12.2014 r. wskazuje, że jest on nadal całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej z powodu istotnego naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Skarżący wyrokowi zarzucił:

l. błąd w ustaleniach stanu faktycznego poprzez przyjęcie, że wnioskodawca nie jest całkowicie ani częściowo niezdolny do pracy, w związku z czym nie przysługuje mu prawo do dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy po 31 grudnia 2014 r.,

2. zarzut naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, w szczególności :

- art. 232 k.p.c. w zw. z art. 286 kpc i art. 278 § l kpc poprzez niedopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych pomimo, że istniała konieczność przeprowadzenia takiego dowodu dla wszechstronnego wyjaśnienia sprawy,

- art. 316 § l kpc poprzez wydanie wyroku w sprawie, mimo że nie była ona dostatecznie wyjaśniona,

- art. 217 § l kpc w zw. z art 227 kpc poprzez oddalenie wniosku strony o przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych w sytuacji, gdy miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy,

- art. 233 § l kpc i przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów poprzez uznanie za miarodajne i wystarczające dowodów z opinii biegłych chirurga ortopedy, neurochirurga i neurologa powołanych przez Sąd, pomimo że opinie te pozostają w sprzeczności z treścią orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 12.01.2015r oraz przebiegiem leczenia i zaświadczeniami lekarzy leczących wnioskodawcę, a także dokonanie oceny ogólnego stanu zdrowia wnioskodawcy w oparciu o opinie biegłych poszczególnych specjalizacji z osobna, bez uwzględnienia sumarycznego wpływu stwierdzonych schorzeń i dolegliwości na ogólny stan zdrowia i sprawność wnioskodawcy.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że każdy z biegłych odnosząc się do poszczególnych schorzeń związanych z ich specjalnością lakonicznie stwierdził, że schorzenia z zakresu jego specjalizacji nie powodują niezdolności do pracy, wskazując jednocześnie, że dolegliwości bólowe, które odczuwa wnioskodawca wynikają z innych schorzeń. Sąd zaś oddalił wniosek o powołanie innych biegłych pomimo potrzeby ustalenia nasilenia dolegliwości bólowych wnioskodawcy wynikających z wszystkich jego schorzeń łącznie oraz pomimo konieczności wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy opiniami biegłych, a przedstawioną przez wnioskodawcę dokumentacją leczenia w 2015r. Tym samym Sąd wydał zaskarżony wyrok nie wyjaśniając wszystkich istotnych okoliczności mających wpływ na rozstrzygnięcie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie zawiera zarzutów skutkujących uchyleniem bądź zmianą zaskarżonego wyroku.

Przedmiotem niniejszej sprawy była kwestia czy ubezpieczony Z. S. po 31 grudnia 2014 r. jest nadal częściowo bądź całkowicie niezdolny do pracy, a tym samym czy nabył prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o przepis art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (tj. Dz.U. z 2015, poz. 748 j.t. – dalej: „ustawa emerytalna”).

Niezdolność do pracy definiuje art. 12 ustawy, w myśl którego niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust. 1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Stosownie natomiast do treści art. 13 ust. 1 pkt 1 - 2 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do zatrudnienia uwzględnia się również stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia lub rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Jeśli chodzi o ustalenia co do stanu zdrowia wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż Sąd Okręgowy prawidłowo poczynił je po przeprowadzeniu postępowania dowodowego z udziałem biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do ujawnionych u wnioskodawcy schorzeń, czyli biegłych neurologa, neurochirurga, chirurga - ortopedę, specjalistę chorób wewnętrznych oraz chirurga naczyniowego. Ze względu na specjalistyczny charakter wiedzy wymaganej przy ocenie rodzaju schorzeń i stopnia ich zaawansowania decydujących o zdolności danej osoby do pracy, sąd zobligowany jest bowiem oprzeć się na opinii biegłych i nie może dokonywać ustaleń we wskazanym powyżej zakresie wbrew wnioskom wynikającym z prawidłowo sporządzonych i uzasadnionych opinii biegłych sądowych (tak np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2007r., III UK 130/06, OSNP 2008/7-8/113; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2010r., II UK 191/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2010r., I UK 204/09).

Po przeprowadzeniu przedmiotowych badań oraz zapoznaniu się z dokumentacją lekarską ubezpieczonego biegli sądowi rozpoznali u wnioskodawcy szereg schorzeń, jednak żaden z biegłych nie uznał wnioskodawcy za niezdolnego do pracy w jakimkolwiek stopniu.

Biegły sądowy neurochirurg wyjaśnił że obraz radiologiczny uzyskany w badaniu rezonansu magnetycznego kręgosłupa na przełomie kilku lat od 2011 r. do b.r. jest zbliżony i nie koreluje z obecnymi dolegliwościami ubezpieczonego. Dolegliwości bólowe, które odczuwa ubezpieczony w zakresie stopy prawej jak i jej dysfunkcja ruchowa wynikają z powikłań zatorowo-zakrzepowych w zakresie prawej kończyny dolnej.

Biegły chirurg naczyniowy uzasadniając poprawę wyjaśnił, że ubezpieczony jest po operacji tętniaka aorty brzusznej z dobrym skutkiem, nie ma zaburzeń ukrwienia kończyn dolnych. Wskazał, iż rozpoznana przepuklina kwalifikuje się do planowej operacji i nie wymaga orzekania długotrwałej niezdolności do pracy, zaś rozpoznane choroby chirurgiczne nie były podstawą orzekania dotychczasowej niezdolności do pracy.

Biegły neurolog wskazał, iż w badaniu neurologicznym nie stwierdza się cech uszkodzenia ośrodkowego ani obwodowego układu nerwowego, które wpływałyby na ogólną sprawność ubezpieczonego i czyniły go niezdolnym do pracy w okresie długotrwałym. Również w wykonanych badaniach dodatkowych (MRI kręgosłupa) nie stwierdza się patologii, która z założenia stanowiłaby o niezdolności do pracy ubezpieczonego. W ocenie biegłego, przy ewentualnych zaostrzeniach objawów bólowych kręgosłupa ubezpieczony może korzystać z doraźnych zwolnień lekarskich. Biegły neurolog podkreślił, iż stan zdrowia wnioskodawcy nie zmienił się istotnie z punktu widzenia neurologicznego, jednak przy poprzednim orzekaniu schorzenia neurologiczne nie były główną podstawą uznania niezdolności do pracy.

Biegły chirurg-ortopeda wyjaśnił, iż zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa są stabilne i nie są istotnie zaawansowane w opisach badań radiologicznych MRI z 2010 r. i 2014 r., a w badaniu klinicznym nie skutkują istotnymi ograniczeniami w jego ruchomości, czy wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych, ale zwłaszcza zmiany te nie skutkują neurologicznymi, patologicznymi objawami ze strony kręgosłupa. Przebyte leczenie operacyjne biodra lewego, jest w pełni skuteczne. W obrębie implantowanej protezy totalnej stwierdza się jej prawidłową ruchomość, nie stwierdza się natomiast zaników mięśniowych kończyny dolnej, a funkcja lokomocji wnioskodawcy jest w pełni sprawna i wydolna. Biegły podkreślił, iż poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy polega na wygojeniu kikutów palców po amputacji, poprawie ogólnej sprawności ruchowej kończyny dolnej lewej i kręgosłupa w stosunku do grudnia 2013 r. gdy orzekano o całkowitej niezdolności do pracy z powodu wczesnego okresu po zabiegu amputacji palców, gdzie stwierdzało się wysięk surowiczy z kikutów palców, a szwy po zabiegach nie były jeszcze usunięte.

W ocenie biegłego specjalisty chorób wewnętrznych, ostatnie specjalistyczne badania kardiologiczne nie ujawniły istotnego uszkodzenia układu krążenia. W badaniu echokardiograficznym serca wielkość jam serca była prawidłowa, bez przerostu lewej komory, z dobrą jej kurczliwością. Dobowa rejestracja rytmu serca nie wykazała obecności migotania przedsionków – zatem napady maja obecnie charakter incydentalny, nie obciążają krążenia i wymagają dalszej obserwacji.

Sąd Apelacyjny nie widzi podstaw, by kwestionować rzetelność i prawidłowość powyższych opinii, gdyż zostały one wydane przez biegłych o specjalnościach adekwatnych
do dolegliwości leżących u podstaw przyznania ubezpieczonemu renty we wcześniejszym postępowaniu oraz zgłaszanych w obecnym postępowaniu, zarówno w oparciu o badanie przedmiotowe, jak i na podstawie znajdującej się w aktach dokumentacji medycznej. Powyższe opinie odpowiadają również wymogom stawianym przez art. 285 § 1 k.p.c., albowiem zostały uzasadnione w sposób przystępny i są zrozumiałe dla osób niedysponujących wiedzą medyczną, zaś wnioski swoje biegli sformułowali jasno i czytelnie. W opiniach uzupełniających biegli odnieśli się zaś do wszystkich zastrzeżeń wnioskodawcy, rozwiewając wszelki ewentualne wątpliwości odnośnie stanu zdrowia ubezpieczonego. Z opinii biegłych jednoznacznie wynika, iż stan zdrowia ubezpieczonego poprawił się i na dzień wydawania zaskarżonej decyzji nie był on osobą niezdolną do pracy. Ocena opinii dokonana w oparciu o właściwe dla jej przedmiotu kryteria zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, przy uwzględnieniu poziomu wiedzy biegłych, podstaw teoretycznych zaprezentowanego stanowiska, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych wniosków przekonuje, iż są one miarodajne dla poczynienia ustaleń w przedmiocie zdolności wnioskodawcy do pracy na tle jego zdrowia fizycznego.

Odnosząc się do apelacji skarżącego, wskazać trzeba, iż nie zawiera ona zarzutów mogących zmienić prawidłowe rozstrzygnięcie Sądu I instancji. Sąd Apelacyjny oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii nowych biegłych chirurga – ortopedy, neurologa i neurochirurga. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem judykatury potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii. Sąd nie ma obowiązku uwzględnić kolejnych wniosków o dowód z opinii innego biegłego tej samej specjalności, jeżeli przeprowadzona już opinia jest kompletna, jasno sformułowana, odpowiada na postawione tezy dowodowe i jest należycie uzasadniona, a we wniosku strony brak jest konkretnych uwag i argumentów lub też nie podważają one miarodajności dotychczasowej opinii (por. wyrok SN z dnia 16.09.2009r., I PK 79/09, LEX nr 553670; wyrok SN z dnia 04.08.1999r., I PKN 20/99, OSNP 2000/22/807; wyrok SN z dnia 18.10.2001r., IV CKN 478/00, LEX nr 52795; wyrok SA w Katowicach z dnia 05.06.2002r., III AUa 811/02, OSA 2003/9/35; wyrok SN z dnia n18.08.2005r., V CK 107/05, LEX nr 558616; wyrok SA w Poznaniu z dnia 07.06.2006r., I ACa 1407/05, LEX nr 278415; wyrok SN z dnia 06.05.2009r., II CSK 642/08, LEX nr 511998; wyrok SN z dnia 27.07.2010r., II CSK 119/10, LEX nr 603161). Sąd II instancji podzielił zaś stanowisko Sądu Okręgowego, iż sporządzone w niniejszej sprawie opinie w sposób wystarczający wyjaśniają kwestie niezdolności wnioskodawcy do pracy, w związku z czym brak jest potrzeby powoływania nowych biegłych tylko z uwagi na niezadowolenie strony z wniosków dotychczasowych opinii.

Odnośnie zaś załączonej do apelacji dokumentacji medycznej ubezpieczonego, wyjaśnić należy, iż w sprawach o ubezpieczenia społeczne sąd bada legalność decyzji na dzień jej wydania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 maja 2004 r., II UK 395/03, OSNP 2005 nr 3, poz. 43 oraz z dnia 7 lutego 2006 r., I UK 154/05, LEX nr 272581), co oznacza, iż oceny medycznej i zawodowej dla oceny zdolności/niezdolności do pracy należy dokonywać również na tę datę. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2007 r., I UZP 1/07, OSNP 2007 nr 21-22, poz. 323). Sąd nie ma obowiązku przeprowadzenia dowodów w celu ustalenia niezdolności do pracy, która miała powstać po wydaniu zaskarżonej odwołaniem decyzji odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2005 r., I UK 152/04, OSNP 2005 nr 17, poz. 273). Biegli sądowi, przeprowadzający na zlecenie sądu badanie stanu zdrowia ubezpieczonego, nie zastępują lekarza orzecznika ZUS, ani komisji lekarskiej ZUS. Jedynie zgodnie z posiadaną przez nich wiedzą specjalistyczną poddają merytorycznej ocenie trafność wydanego orzeczenia o zdolności do pracy lub jej braku. Dlatego też ewentualna późniejsza (po wydaniu decyzji) zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego nie może stanowić – co do zasady – podstawy do uwzględnienia odwołania.

W przedmiotowej sprawie biegli badali zatem stan zdrowia wnioskodawcy na dzień wydania decyzji, czyli na dzień 25 lutego 2015 r. Przedłożona przez skarżącego dokumentacja medyczna pochodziła zaś z późniejszego okresu. Stan zdrowia wnioskodawcy mógł się oczywiście pogorszyć już po wydaniu decyzji przez organ rentowy, jednak wówczas ubezpieczony złożyć może w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych nowy wniosek o świadczenie i załączyć do niego dokumentację obrazującą to pogorszenie. W przedmiotowym postępowaniu taka dokumentacja nie może jednak w żaden sposób wpłynąć na rozstrzygnięcie sprawy.

Uznając zatem wyrok Sądu I instancji za prawidłowy, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację wnioskodawcy.

SSA Grażyna Czyżak SSA Lucyna Ramlo SSA Jerzy Andrzejewski