Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Michał Bober
Sędziowie:	SSA Alicja Podlewska (spr.) SSO del. Beata Golba-Kilian
Protokolant:	sekr. sądowy Sylwia Gruba

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2018 r. w Gdańsku

sprawy W. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o prawo do emerytury pomostowej

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

od wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. akt VI U 832/18

I.  zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie;

II.  zasądza od W. M. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

SSA Alicja Podlewska SSA Michał Bober SSO del. Beata Golba-Kilian

Transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia wyroku

poczatektekstu

[Sędzia sprawozdawca 00:00:01.498]

Przedmiotem sporu jest sprawa W. M. do emerytury pomostowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu tego prawa decyzją z dnia 10 stycznia 2018 roku po ustaleniu, iż nie spełnił on jedynie przesłanki stażu pracy w warunkach szczególnych, wymaganego artykułem 4 i artykułem 49 Ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, Dziennik Ustaw z 2017 roku, pozycja 664, jednolity tekst, dalej nazywany Ustawą. Sporne było, czy do tego stażu można ubezpieczonemu zaliczyć okres pracy w gospodarstwie rolnym (...)

[f 00:00:40.928]

od 1 do 15 czerwca 2017 roku polegający, pracy polegającej na obsługiwaniu beczkowozu i wywożeniu nim gnojowicy na pola. Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2018 roku Sąd Okręgowy w Bydgoszczy zmienił decyzję Zakładu i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej na podstawie artykułu 4 Ustawy. Po uwzględnieniu wyżej wymienionego spornego okresu do stażu pracy w warunkach szczególnych, o którym mowa w artykule 3 ustęp 1 Ustawy. Apelacja organu rentowego zarzuca wyłącznie naruszenie prawa materialnego, to jest artykułu 3 i artykułu 4 Ustawy poprzez przyjęcie, iż ubezpieczony po 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Skarżący organ wniósł o zmianę wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o jego uchylenie, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji oraz o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zdaniem pozwanego praca przez 15 dni na stanowisko obsługi beczkowozu i przy wywozie gnojowicy, nie wypełnia definicji pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, gdyż było to zatrudnienie incydentalne i krótkotrwałe. W ocenie Sądu Apelacyjnego apelację należało uwzględnić, przy czym z innych przyczyn aniżeli w niej wskazane. Sąd Apelacyjny podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I Instancji. Stan faktyczny nie wymaga uzupełnienia, był on bezsporny, stąd uzasadnienie Sądu odwoławczego ograniczać się będzie do wykładni prawa. Zgodnie z przepisem artykułu 4 punkt 6 Ustawy warunkiem nabycia prawa do emerytury pomostowej, jest wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu artykułu 3 ustęp 1 i ustęp 3, po dniu 31 grudnia 2008 roku. Zgodnie z artykułem 3 ustęp 1 Ustawy, prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki, profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Zgodnie z tym przepisem wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik numer 1 do Ustawy. W załączniku numer 1, pod pozycją 38 wymienione zostały prace przy wywozie nieczystości stałych i płynnych oraz prace na wysypiskach i wylewiskach nieczystości związane z bardzo ciężkim wysiłkiem fizycznym. Czynnikiem ryzyka, o których mowa w artykule 3 ustęp 1 w przypadku tych prac determinowanych procesami technologicznymi, są zatem bardzo ciężkie prace fizyczne - przez które to prace należy rozumieć prace powodujące w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny u mężczyzn - powyżej 8400 kJ, to wynika z artykułu 3 ustęp 2 punkt c ustawy. Ubezpieczony przez połowę dniówki roboczej w spornym okresie pracował jako kierowca beczkowozu, a pozostałą część dniówki zajmowała mu obsługa i obserwacja urządzenia pompy zasysającej gnojowicę do beczkowozu, po uprzednim podłączeniu węża. Zgodnie z opracowaniem Centralnego Instytutu Ochrony Pracy, dotyczącym oceny obciążenia pracą fizyczną, dynamiczną na stanowisku pracy, autorstwa doktor medycyny J. B.

[f 00:04:40.640]

do kategorii prac średniociężkich zalicza się prace związane z wykonywaniem czynności o wydatku energetycznym w granicach do 20 kJ minimum na minutę i przykładem takich prac, są prace związane z obsługą większości maszyn i urządzeń oraz prace montażowe. Prace ciężkie i prace bardzo ciężkie to takie, które wymagają dźwigania ciężarów, na przykład załadunek towarów lub używania ciężkich narzędzi: łopata, kilof, młot pneumatyczny i wydatek energetyczny podczas wykonywania takich czynności wynosi do 50 kJ na minutę, a wydatek energetyczny w ciągu zmiany roboczej może przekraczać 8400 kJ dla mężczyzn. Z powyższego wynika, iż w spornym okresie ubezpieczony nie wykonywał pracy wymienionej w pozycji 38 załącznika numer 1 do Ustawy, gdyż nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy bardzo ciężkich prac fizycznych. Innych okresów pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu Ustawy, przebytych po 31 grudnia 2008 roku ubezpieczony nie wykazał, zatem w ocenie Sądu Apelacyjnego nie spełnił łącznie wszystkich przesłanek do emerytury pomostowej, określonych artykułem 4 Ustawy. Wskutek zatem wadliwej wykładni i zastosowania prawa przez Sąd I Instancji zaskarżony wyrok był prawidłowy, dlatego też na podstawie artykułu 386 Kodeksu postępowania cywilnego, należało go zmienić i oddalić odwołanie. W ocenie Sądu Apelacyjnego prawidłowo natomiast Sąd I Instancji stwierdził, że ubezpieczony nie spełnił warunków z artykułu 49 punkt 3 Ustawy do nabycia prawa do emerytury pomostowej, bowiem poza sporem jest, iż po, iż przed 1 stycznia 2009 roku wykonywał wyłącznie prace kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, która to praca nie jest wymieniona w załączniku numer 1 i numer 2 Ustawy o emeryturach pomostowych. O kosztach Sąd orzekł zgodnie z artykułem 98 paragraf 1, artykułem 108 Kodeksu postępowania cywilnego i 109 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego, przyznając pozwanemu jako stronie wygrywającej spór zwrot kosztów procesu za II Instancję w stawce minimalnej.

[Koniec 00:07:03.254]