Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2012 r.

Sąd Apelacyjny - III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Barbara Mazur (spr.)
Sędziowie:	SSA Liliana Łuć SSA Bożena Grubba
Protokolant:	Wioletta Blach

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2012 r. w Gdańsku

sprawy A. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bydgoszczy

z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt VI U 798/11

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż przyznaje A. B. prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach od dnia 11 lutego 2011 r.

Sygn. akt III AUa 1489/11

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 25 lutego 2011r. odmówił przyznania A. B. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu wykonywania zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Ubezpieczony odwołując się od przedmiotowej decyzji zarzucił organowi rentowemu błędną ocenę charakteru jego zatrudnienia w K. Drukarni w I. w spornym okresie domagając się jej zmiany poprzez uwzględnienie odwołania.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie.

Wyrokiem z dnia 10 sierpnia 2011r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bydgoszczy zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 25 lutego 2011r. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu wykonywania zatrudnienia w szczególnych warunkach, poczynając od 10 lutego 2011r. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd wskazał, iż A. B., urodzony (...), przed złożeniem wniosku o przyznanie mu prawa do emerytury pozostawał w zatrudnieniu w (...) SA w I., który to stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 10 lutego 2011r.

Organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 3 grudnia 1998 roku, łączny okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 26 lat, 10 miesięcy i 8 dni. Na potwierdzenie zatrudnienia w szczególnych warunkach ubezpieczony przedstawił świadectwo z dnia 14 lutego 1992 roku wystawione przez Spółdzielnię Pracy Drukarnia (...) w I. potwierdzające, że w okresie od 1 marca 1972 roku do 14 lutego 1992 roku ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy i stale wykonywał zatrudnienie na stanowisku maszynisty maszyn typograficznych.

W toku prowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, że ubezpieczony począwszy od dnia 1 marca 1972 roku, podjął zatrudnienie na podstawie umowy o przyuczenie do zawodu drukarza w Zakładach (...) w W., w drukarni w I.. Przyuczenie do zawodu drukarza trwało dwa lata. Z dniem 1 marca 1974 r. ubezpieczony został zatrudniony na stałe, w pełnym wymiarze czasu pracy, jako maszynista maszyn typograficznych, którą to pracę wykonywał nieprzerwanie do dnia 14 lutego 1992 roku, kiedy to w wyniku porozumienia pomiędzy zakładami pracy z dniem 15 lutego 1992 r. rozpoczął zatrudnienie w Zakładzie (...) w I. w charakterze maszynisty maszyn typograficznych. W ostatnim czasie zatrudnienia skarżącego, drukarnia nosiła nazwę Drukarni (...) w I..

W ocenie Sądu I instancji powyższe ustalenia prowadzą do jednoznacznego wniosku, że ubezpieczony w okresie od 1 marca 1974 roku do 14 lutego 1992 roku, tj. przez 17 lat 11 miesięcy i 14 dni był stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudniony na stanowisku maszynisty maszyn typografi¬cznych, wymienionym w wykazie A dziale XX pkt.4 załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe, Sąd przy zastosowaniu art. 184, art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na mocy art.47714§ 2 k.p.c., orzekł, jak w sentencji.

Apelację od wyroku wywiódł organ rentowy zaskarżając go w części dotyczącej daty początkowej przyznanego świadczenia, zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 184 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS i wnosząc o jego zmianę i przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury od dnia 11.02.2011 r., ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wyjaśnił, iż podziela stanowisko Sądu w kwestii uznania okresu 01.03.1974r. - 14.02.1992r. jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przy czym nie zgadza z datą początkową wskazaną przez Sąd. Skarżący wyjaśnił, że ubezpieczony rozwiązał stosunek pracy dopiero z dniem 10.02.2011 r., a zatem poza zatrudnieniem pozostawał od 11.02.2011 r. i od tej daty może nabyć prawo do emerytury.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie w sposób skutkujący zmianą zaskarżonego wyroku i przyznaniem A. B. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach od dnia 11 lutego 2011r.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że apelacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ograniczyła się do zakwestionowania orzeczenia Sądu I instancji jedynie w części dotyczącej daty przyznania ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, którego to prawa pozwany nie zakwestionował, podzielając w tym zakresie stanowisko Sądu Okręgowego.

W ocenie Sądu Odwoławczego, orzeczenie Sądu I instancji w zakresie daty przyznania żądanego przez wnioskodawcę świadczenia istotnie nie jest trafne, albowiem zasadną jest poczyniona przez pozwanego uwaga, iż ubezpieczony w dacie, w której Sąd przyznał mu prawo do emerytury, tj. w dniu 10 lutego 2011r., pozostawał w zatrudnieniu, a zatem przyznanie mu prawa do żądanego świadczenia począwszy od wskazanej daty nie było prawidłowe.

Zgodnie z art.184 ust. l ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn.

Przepis zawarty w ust.2 powołanego artykułu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. l przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego oraz

rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Jednocześnie zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, prawo do świadczenia powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do jego nabycia, co z kolei oznacza, iż pozostawanie w stosunku pracy odsuwa w czasie przyznanie prawa do emerytury i następuje po dacie jego ustania.

Skoro zatem A. B. w dacie 10 lutego 2011 roku pozostawał w stosunku pracy, to tym samym świadczenie emerytalne mogło mu zostać przyznane dopiero po jego ustaniu, tj. od dnia 11 lutego 2011 r.

Z tych względów Sąd Apelacyjny podzielając stanowisko organu rentowego w zakresie daty przyznania ubezpieczonemu świadczenia emerytalnego orzekł, na mocy art. 386 § 1 k.p.c., jak w sentencji.