Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku – Wydział V Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Roman Kowalkowski
Sędziowie:	SA Maryla Domel-Jasińska (spr.) SA Włodzimierz Gawrylczyk
Protokolant:	sekr. sąd. Magdalena Tobiasz - Ignatowicz

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O.

przeciwko (...)

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w T.

z dnia 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I C 1159/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

a)  w punkcie 1 (pierwszym) w ten sposób, że zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 92.080 zł (dziewięćdziesiąt dwa tysiące osiemdziesiąt złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 14 czerwca 2009 r. do dnia zapłaty,

b)  w punkcie 2 (drugim) w ten sposób, że zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 8.221 zł (osiem tysięcy dwieście dwadzieścia jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 7.304 zł (siedem tysięcy trzysta

cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Na oryginale właściwe podpisy

UZASADNIENIE

Powódka – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej (...) kwoty 92 080 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 14 czerwca 2009 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

Z uzasadnienia pozwu wynikało, że pozwana w wielostronnym porozumieniu z dnia 8 września 2006 r. zobowiązała się przyznać (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ł. oraz kooperantom tej spółki, pomoc publiczną w postaci zwolnienia od podatku od nieruchomości. Powódka będąc kooperantem spółki (...) uzyskała zwolnienie od podatku od nieruchomości jedynie za rok 2008, choć winna uzyskać takie zwolnienie również za rok 2007, 2009, 2010 i kolejne lata, do czasu wyczerpania pułapu pomocy publicznej, określonego w pkt. 7.4.1. wskazanego wyżej porozumienia.

Ponieważ pozwana, wbrew treści pkt. 7.4.2. (ii) odmówiła powódce udzielenia pomocy publicznej, powódka wystąpiła z powództwem o odszkodowanie, obejmujące równowartość zapłaconego pozwanej podatku od nieruchomości za okres od stycznia 2009r. do maja 2009 r, w łącznej kwocie 92 080 zł.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa wywodząc, iż powódka nie wykazała aby była kooperantem (...) spółki z o.o., jak również aby powołane w pozwie porozumienie gwarantowało kooperantom tej spółki zwolnienie od podatku od nieruchomości na takich samych zasadach, jak firmie (...).

Na podstawie pkt. 7.4.2. porozumienia z dna 8 września 2006 r. pozwana została co najwyżej zobowiązana do podjęcia uchwały, na mocy której powódka, o ile spełniła warunki zawarte w uchwale, mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku od nieruchomości. Porozumienie nie zobowiązywało pozwanej do podjęcia uchwały o określonej treści, co oznacza że pozwana zachowała w tej sferze swobodę, ograniczoną jedynie przepisami prawa.

Wykonując swoje zobowiązanie pozwana w dniu 8 września 2006 r. podjęła uchwałę, na mocy której kooperanci firmy (...) mogli skorzystać ze zwolnienia od podatku od nieruchomości. Gdyby powódka spełniła warunki określone w tej uchwale, mogłaby skorzystać ze zwolnienia od podatku od nieruchomości nawet do 31 grudnia 2013 r.

Nadto pozwana podała, że Rada (...) w dniu 13 grudnia 2007 r. podjęła uchwałę dotyczącą zwolnień od podatku od nieruchomości za rok 2008 r i ze zwolnienia podatkowego, określonego w tej uchwale powódka skorzystała.

Wywodziła także, że nie ma możliwości udzielania indywidualnych zwolnień od podatków a jedynie może przyznawać zwolnienia podmiotom, które spełniają warunki określone w uchwale Rady (...).

Sąd Okręgowy w T. wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r. oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 8 221 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, czyniąc następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

W dniu 8 września 2006 r. zostało zawarte porozumienie, którego stronami byli: Minister (...), (...) spółka z o.o. w S., Województwo (...), pozwana (...) spółka z o.o. w Ł..

W punkcie 3.1.2. porozumienia wskazano, że strony polskie, tj. wszystkie strony porozumienia oprócz (...) sp. z o.o., zobowiązują się podjąć starania, aby zapewnić S. i jego kooperantom, w granicach obowiązujących przepisów prawa, pomoc, współpracę, oraz wsparcie odpowiednich organów władz administracyjnych, państwowych i lokalnych tak długo, jak długo S. i jego kooperanci będą prowadzić działalność gospodarczą w strefie.

W punkcie 4.3.1. porozumienia (...) zobowiązała się zwolnić spółkę (...) z podatku od nieruchomości od dnia nabycia tej nieruchomości do dnia 31 grudnia 2013 r.

Z kolei w punkcie 7.4.1. porozumienia ustalono, że wskaźnik intensywności pomocy publicznej dla kooperantów spółki (...) na terenie, na którym zostanie utworzona strefa ekonomiczna, będzie wynosił 50% dla dużych przedsiębiorstw oraz 65% dla kooperantów będących małymi i średnimi przedsiębiorstwami, zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej oraz prawem Wspólnoty Europejskiej.

Zgodnie z punktem 7.4.2. porozumienia, strony polskie, każda w ramach posiadanych przez siebie zdolności prawnych, zobowiązały się przyznać kooperantom, wskazanym przez S., pomoc publiczną zgodnie z obowiązującym prawem, w tym pozwana (...) zobowiązała się zwolnić kooperantów z podatku od nieruchomości, na podstawie uchwały Rady (...).

W dniu 8 września 2006 r. Rada (...) podjęła uchwałę nr (...) w sprawie udzielania przez (...) pomocy regionalnej na wsparcie nowych inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy, związanych z nową inwestycją oraz uchwałę nr (...) w sprawie upoważnienia wójta (...) do podpisania porozumienia, o którym była mowa powyżej. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie uchwały nr (...) było m.in. rozpoczęcie przez przedsiębiorcę w terminie do dnia 31 grudnia 2006 r. inwestycji, której zadeklarowane przez przedsiębiorcę koszty przekraczają 1000 euro lub polegającej na utworzeniu co najmniej 50 nowych miejsc pracy w rozumieniu tej uchwały oraz dokonanie zgłoszenia organowi podatkowemu.

Stosownie do treści § 7 ust. 2 powołanej uchwały zwolnienie od podatku od nieruchomości przysługuje uprawnionym podmiotom co do zasady w okresie od dnia powstania obowiązku podatkowego do dnia 31 grudnia 2013 r. Okres ten może zostać przedłużony na warunkach określonych w § 7 ust. 4 uchwały do dnia 31 grudnia 2017 r.

W dniu 28 grudnia 2006 r. powódka złożyła u pozwanej wniosek o udzielenie pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie uchwały nr (...), wskazując zakres rzeczowy i czasowy inwestycji, przewidywana wysokość kosztów kwalifikujących ją do objęcia pomocą, zobowiązanie do pokrycia co najmniej 25% kosztów inwestycji z własnych środków, oświadczenie, że zakończenie inwestycji lub utworzenie nowych miejsc pracy nastąpi do 31 grudnia 2011 r. oraz zobowiązanie się do utrzymania inwestycji w podregionie i utrzymania nowo utworzonych miejsc pracy przez co najmniej 5 lat.

Pismem z dnia 20 kwietnia 2007 r. pozwana odmówiła powódce udzielenia pomocy publicznej w postaci zwolnienia z podatku od nieruchomości za rok 2007 wskazując, że powódka nie kwalifikuje się do zwolnienia, określonego uchwałą nr (...), gdyż nie rozpoczęła inwestycji do dnia 31 grudnia 2006r. Nadto pozwana wskazywała, że za datę początkową rozpoczęcia inwestycji należy uważać datę nabycia przez powódkę gruntu, co miało miejsce w 2007 roku.

W dniu 13 grudnia 2007 r. Rada (...) podjęła uchwałę nr (...) w sprawie udzielenia przez (...) zwolnień od podatku od nieruchomości, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną. Zgodnie z § 7 ust. 2 tej uchwały pomoc publiczna w formie zwolnienia od podatku od nieruchomości przysługiwała na okres 1 roku.

Powódka skorzystała ze zwolnienia od podatku od nieruchomości za rok 2008, na podstawie określonej wyżej uchwały.

Sąd Okręgowy uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. W pierwszej kolejności Sąd ten odniósł się do zarzutu pozwanej, iż powódce nie przysługuje status kooperanta firmy (...) sp. z o.o., a co za tym idzie, że nie posiada ona legitymacji procesowej czynnej w niniejszym postępowaniu.

W ocenie Sądu Okręgowego zarzut ten był niezasadny. Zgodnie z zapisem punktu 1 porozumienia z dnia 8 września 2006 r, zawierającym definicje zawarte w porozumieniu, kooperantami są „kooperanci lub inni partnerzy handlowi współpracujący z S. w ramach produkcji i sprzedaży modułów (...) oraz logistyki, którzy zostaną wskazani (...) przez S. jako podmioty inwestujące w (...)”. Zgłoszenie kooperanta nie wymagało zachowania formy pisemnej, co potwierdził w swoich zeznaniach świadek J. B..

Świadek ten zeznał, że nie było przyjętej praktyki wskazywania kooperanta w oficjalnym piśmie, zgłoszenie następowało mailowo lub ustnie, jak również potwierdził, niezależnie od treści pisma (...) Spółki z o.o. w O., że powódka jest kooperantem firmy (...), do którego odnosi się porozumienie z dnia 8 września 2006 r. Profil działalności gospodarczej powódki, tj. budowa (...), mieści się w zakresie działalności firmy wiodącej, tj. firmy (...).

Powódka jednak nie wykazała, według Sądu I instancji, przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej (...), mającej swoje źródło w art. 415 kc, a w szczególności tego, że pozwana wyrządziła jej szkodę na skutek niewywiązania się z przyjętego na siebie zobowiązania, które wynikało z porozumienia zawartego w dniu 8 września 2006 r.

Według Sądu Okręgowego pozwana wywiązała się ze swoich zobowiązań, określonych w powołanym porozumieniu. Sąd ten zwrócił uwagę, iż zobowiązanie dotyczące zwolnienia spółki (...) od podatku od nieruchomości, zamieszczone w punkcie 4.3.2. porozumienia, zostało wyrażone w ten sposób, iż spółka ta będzie zwolniona z podatku od nieruchomości do 2013 r, zaś zwolnienie może być przedłużone do 2017 r.

Z kolei z zapisu punktu 7.4. porozumienia wynikało, że pozwana zobowiązała się do podjęcia uchwały dotyczącej zwolnienia od podatku od nieruchomości kooperantów wskazanych przez S.. Treść uchwały wprowadzającej zwolnienie przedmiotowe od podatku od nieruchomości nie została w porozumieniu zastrzeżona, co oznaczało, zdaniem Sądu Okręgowego, że pozwana miała w tej sferze swobodę działania.

Za błędne uznał Sąd I instancji stanowisko powódki, jakoby z treści zapisu punktu 7.4. wynikało, że kooperantom mają przysługiwać takie same uprawnienia w zakresie zwolnienia od podatku od nieruchomości jak spółce (...).

Z racji konstrukcji prawnej uchwały w przedmiocie zwolnienia od podatku od nieruchomości (art. 5 oraz art.7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) musiała to być uchwała generalna, a nie indywidualna, a więc nie mogła dotyczyć konkretnych kooperantów ani powódki. Co więcej, zgodnie z art. 21 § 1 pkt. 1 ustawy ordynacja podatkowa i art. 6 ust. 9 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości wobec powódki powstaje z mocy prawa i opiera się na zasadzie samoobliczenia podatku. Pozwana nie miała zatem, wbrew temu co sugerowała powódka, podstaw prawnych do udzielenia powódce indywidualnego zwolnienia z podatku.

Pozwana w dniu 8 września 2006 r. podjęła uchwałę i zwolniła od podatku od nieruchomości podmioty, które spełniły warunki przewidziane w uchwale.

Powódka nie spełniła tych warunków i nie miała możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku.

W ocenie Sądu Okręgowego pozwana wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania, bowiem Rada (...) podjęła stosowną uchwałę, na mocy której powódka mogła uzyskać zwolnienie do podatku od nieruchomości, przy spełnieniu określonych w uchwale wymagań. Gdyby powódka te wymagania spełniła, przysługiwałoby jej zwolnienie od podatku od nieruchomości nawet do 31 grudnia 2013 r.

Nadto Sąd Okręgowy podzielił pogląd pozwanej, iż nigdzie w porozumieniu z dnia 8 września 2006 r. nie zostało zastrzeżone, że powódka winna otrzymać bezwarunkowe zwolnienie od podatku w konkretnej wysokości i w danym okresie. Mowa jest tylko o tym, że pozwana jest zobowiązana podjąć uchwałę. Bezspornie stosowna uchwała została podjęta, zaś powódka nie sprostała wymaganiom w niej określonym i obecnie brak jest podstaw do twierdzenia, że pozwana nie wywiązała się ze zobowiązania wynikającego z zawartego porozumienia.

Sąd Okręgowy powództwo oddalił wskazując, iż pozwana nie wyrządziła powódce szkody, powódka nie wykazała żadnymi dowodami ewentualnej szkody i przesłanek odpowiedzialności deliktowej pozwanej, opartej na art. 415 kc.

O kosztach procesu Sąd I instancji rozstrzygnął w oparciu o art. 98 kpc.

Powódka złożyła apelację od powyższego wyroku, skierowaną przeciwko całości rozstrzygnięcia, zarzucając:

1)błędne ustalenia faktyczne, poczynione przez Sąd I instancji, polegające na uznaniu, że:

a)  zobowiązanie pozwanej (...) do udzielenia pomocy regionalnej dla kooperantów S. zostało wykonane przez wydanie jednorazowo uchwały Rady (...) z dnia 8 września 2006 r, podczas gdy porozumienie nie przewiduje żadnych ograniczeń czasowych ani ilościowych do wydania uchwał w tym przedmiocie. Z kolei literalne brzmienie punktu 7.4.2. porozumienia nie wskazuje na to, by (...) zobowiązała się do wydania uchwały w określonym terminie,

b)  postanowienia porozumienia, które dotyczą pomocy publicznej dla S. nie są tożsame z postanowieniami dotyczącymi kooperantów. Porozumienie jest sprecyzowane jasno i przejrzyście i zawiera odrębne postanowienia dla S. (punkt 4) i dla kooperantów (punkt 7.4.),

2)mające wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 kpc przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, pominięcie dowodów przedstawionych przez powódkę oraz informacji o zgłoszeniu zamiaru rozpoczęcia inwestycji 29 grudnia 2009 r. złożonego przez pozwaną oraz treści dwóch uchwał,

3)mające wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia naruszenie przepisów prawa materialnego przez przyjęcie, że pozwana odpowiada na mocy art. 415 kc, podczas gdy kwalifikację prawną dla wykonania zobowiązań pozwanej, nałożonych porozumieniem, stanowi art. 393 kc w zw. z art. 471 kc oraz art. 65 kc przez przyjęcie błędnej wykładni swobody podjęcia uchwały przez pozwaną gminę oraz braku obowiązku podjęcia uchwały;

4)naruszenie art. 98 kpc przez zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, przekraczających normy przepisane.

Skarżąca wskazała, iż w związku z uzasadnieniem zaskarżonego wyroku powstała konieczność przedstawienia dowodu w postaci oświadczenia (...) sp. z o.o. w O. o ilości kooperantów działających w O. oraz informacji, że żaden z wymienionych podmiotów nie otrzymał pomocy publicznej na podstawie uchwały Rady (...) z dnia 8 września 2006 r.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżąca domagała się zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku uwzględnienia powództwa w całości, ewentualnie uchylenia tego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Skarżąca wywodziła, że jej roszczenie odszkodowawcze zostało przez Sąd Okręgowy błędnie zakwalifikowane jako oparte na art. 415 kc, podczas gdy dochodziła ona roszczenia na podstawie art. 393 kc w zw. z art. 471 kc. Zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2012 r. I CSK 606/11 skutkiem prawnego zastrzeżenia świadczenia na rzecz osoby trzeciej jest nabycie przez osobę trzecią uprawnienia (roszczenia) do domagania się bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia na jej rzecz.

Treścią zobowiązania pozwanej, zastrzeżonego na rzecz osób trzecich, tj. kooperantów firmy (...), było udzielenie zwolnienia od podatku od nieruchomości, a nie wydanie uchwały jako takiej, która jest jedynie instrumentem wykonawczym w stosunku do tego zobowiązania.

Porozumienie w punkcie 7.4. gwarantuje każdemu kooperantowi S. zwolnienie od podatku od nieruchomości, na podstawie stosownej uchwały Rady (...). (...) nie wydała dotychczas uchwały generalnej, na podstawie której powódka mogłaby uzyskać zwolnienie z podatku. Szkodę powódki stanowi równowartość zapłaconego podatku, za okres wskazany w toku postępowania.

Powódka nabyła nieruchomość na terenie pozwanej (...), po podpisaniu przez (...) sp. z o.o. wielostronnego porozumienia z dnia 8 września 2006 r, tak szybko, jak było to możliwe (20 czerwca 2007 r.), z uwzględnieniem konieczności zawarcia umowy dotyczącej tej nieruchomości przez (...) z (...), uzyskania decyzji Wójta (...) o warunkach zabudowy oraz uzyskania decyzji Starosty (...) o wyłączeniu gruntów rolnych z produkcji rolnej. Zastrzeżenie w uchwale Rady (...) Ł. z dnia 8 września 2006 r. rozpoczęcia inwestycji do dnia 31 grudnia 2006 r., uniemożliwiło powódce skorzystanie ze zwolnienia od podatku od nieruchomości na podstawie tej uchwały, zaś brak podjęcia przez Radę (...) kolejnej uchwały generalnej do chwili obecnej pozbawia powódkę możliwości uzyskania pomocy publicznej, zagwarantowanej w punkcie 7.4. wielostronnego porozumienia z dnia 8 września 2006 r.

Pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o oddalenie apelacji powódki i zasądzenie od niej na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie,

Należy zgodzić się ze skarżącą, że w punkcie 7.4. wielostronnego porozumienia z dnia 8 września 2006 r. strony tego porozumienia zawarły postanowienia odnoszące się do osób trzecich – kooperantów (...) spółki z o.o. w O., do których zastosowanie mają dyspozycje art. 393 § 1 - § 3 k.c. Rozwiązanie przyjęte w art. 393 § 1 kc ma charakter ogólny, stwarzając ramy dla różnorodnych wzajemnych stosunków między zastrzegającym, przyrzekającym i osobą trzecią.

Zgodnie z treścią art. 393 § 1 kc jeżeli w umowie zastrzeżono, że dłużnik spełni świadczenie na rzecz osoby trzeciej, osoba ta, w braku odmiennego postanowienia umowy, może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia. Świadczeniem jest zachowanie się dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnego ochrony interesu wierzyciela. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu, czyli powstrzymaniu się od działania (art. 353 § 2 kc).

Rozpatrując zapisy punktu 7.4. porozumienia z dnia 8 września 2006 r. stwierdzić należy, że pozwana (...), jako dłużnik, zobowiązała się w punkcie 7.4.2 (ii) wobec kooperantów firmy (...), w tym także wobec powódki, do zwolnienia ich z podatku od nieruchomości na podstawie uchwały Rady (...), przy uwzględnieniu wskaźnika intensywności pomocy publicznej, określonego w punkcie 7.4.1.

Wypada przyznać słuszność skarżącej, iż zobowiązanie pozwanej wobec kooperantów polega, według treści zapisu punktu 7.4.2. (ii) na zwolnieniu ich z podatku, a nie na podjęciu jako takiej uchwały w tym przedmiocie. Wskazuje na to zarówno wykładnia literalna wskazanego zapisu, jak i wykładania celowościowa, przeprowadzona na podstawie art. 65 § 2 kc, w oparciu o treść punktu (F) porozumienia, w którym wskazano, że „S. planuje zachęcić swoich partnerów handlowych do zainwestowania w (...) w Ł. i w ten sposób do spowodowania stworzenia obszaru technologicznego w (...) w Ł. pod nazwą C. P., w sektorze, który może zatrudnić kilka tysięcy pracowników oraz treść punktu 3.1.2. według której „Strony Polskie, każda w swoim zakresie, podejmą starania, aby zapewnić S. i jego kooperantom – w granicach obowiązujących przepisów prawa – pomoc, współpracę oraz wsparcie odpowiednich organów władz administracyjnych, państwowych i lokalnych tak długo, jak S. i jego kooperanci prowadzić będą działalność gospodarczą w (...)”.

Zestawienie cytowanych wyżej zapisów porozumienia z zapisem punktu 7.4.2. (ii) pozwala na stwierdzenie, wbrew stanowisku strony pozwanej, zaakceptowanemu przez Sąd Okręgowy, że pozwana przyjęła na siebie obowiązek zwolnienia kooperantów S. z podatku od nieruchomości, bez żadnych obwarowań i tworzenia w stosownej uchwale zastrzeżeń i warunków. Swojego obowiązku wobec kooperantów w zakresie udzielenia im pomocy publicznej pozwana (...) nie wykonała przez podjęcie generalnej uchwały w dniu 8 września 2006 r., zastrzegającej zwolnienie od podatku od nieruchomości tylko tych kooperantów, którzy rozpoczną inwestycję do dnia 31 grudnia 2006 r, czyli de facto nabędą do tego dnia własność nieruchomości położonej w utworzonej strefie ekonomicznej. W tym miejscu wskazać również należy, że spełnienie zastrzeżenia nabycia przez kooperanta nieruchomości w strefie ekonomicznej do dnia 31 grudnia 2006 r. nie było możliwe do zrealizowania wobec zapisu punktu 7.1. (iv) porozumienia, według którego do dnia 31 grudnia 2009 r. (...) przed sprzedażą gruntu znajdującego się w strefie w obrębie działek o łącznej powierzchni 169.57,67. ha będzie zasięgała opinii S. w zakresie zgodności planowanego przedsięwzięcia z założeniami inwestycji C. P..

Z kolei w punkcie 7.2. porozumienia przewidziano możliwość poszerzenia strefy, gdyby zabrakło miejsca dla nowego kooperanta. W tej sytuacji nie może się ostać pogląd, iż pozwana (...) spełniła swoje zobowiązanie przez podjęcie uchwały zastrzegającej zwolnienie od podatku od nieruchomości dla tych tylko kooperantów firmy (...), którzy rozpoczęli działalność inwestycyjną do dnia 31 grudnia 2006 r.

(...) w punkcie 7.4.2. porozumienia przyjęła na siebie obowiązek zwolnienia kooperantów od podatku od nieruchomości, bez warunku, który wykreowała w § 1.2. uchwały z dnia 8 września 2006 r, tj. rozpoczęcia inwestycji do dnia 31 grudnia 2006 r.

Dla kooperantów, którzy nabyli nieruchomości w strefie ekonomicznej po dniu 31 grudnia 2006 r. zwolnienie od podatku od nieruchomości powinno nastąpić na podstawie innej, generalnej uchwały Rady (...), z uwzględnieniem wskaźnika intensywności pomocy publicznej, określonego w punkcie 7.4.1. porozumienia i na takich samych warunkach, jakie zostały ustalone w uchwale z dnia 8 września 2006 r.

Zgodzić należy się ze skarżącą, że (...) nie jest ograniczona w możliwości podjęcia stosownej, generalnej uchwały, jednej lub wielu, w zależności od potrzeb, tak aby w pełni zrealizować obowiązek wynikający z treści punktu 7.4.2. (ii) porozumienia.

Uzasadnione okazały się w tej sytuacji zarzuty apelacji, wskazujące na błędne ustalenie przez Sąd Okręgowy, iż zobowiązanie pozwanej zostało wykonane przez wydanie uchwały nr (...) z dnia 8 września 2006 r, brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego oraz naruszenie prawa materialnego, tj. art. 415 kc i art. 65 kc.

Sąd Okręgowy jako podstawę prawną żądania powódki podał art. 415 kc, choć w toku postępowania powódka wskazywała na odpowiedzialność kontraktową strony pozwanej, opartą na art. 393 kc i art. 471 kc.

Art. 415 kc znajduje zastosowanie, gdy odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną z winy sprawcy lub z winy osoby odpowiedzialnej za szkodę nie jest oparta na innych przepisach, w szczególności gdy między stronami nie istniał żaden stosunek obligacyjny lub gdy sprawca szkody naruszył nakaz lub zakaz obowiązujący go niezależnie od łączącego strony stosunku zobowiązaniowego.

Ustalając stan faktyczny sprawy i dokonując jego analizy, Sąd Okręgowy badał zapisy wielostronnego porozumienia, którego pozwana była stroną, a powódka jako osoba trzecia, beneficjentem określonego w tym porozumieniu świadczenia w postaci zwolnienia od podatku od nieruchomości. Zachodziły zatem podstawy do przyjęcia odpowiedzialności pozwanej wobec powódki na podstawie art. 393 § 1 kc w zw. z art. 471 kc.

Powódka poniosła szkodę określoną co do wysokości, gdyż na skutek nienależytego wykonania przez pozwaną obowiązku określonego w punkcie 7.4.2. (ii) porozumienia, uiściła na rzecz pozwanej podatek za pięć miesięcy 2009 roku, od którego powinna zostać zwolniona, gdyby pozwana należycie wykonała swoje zobowiązanie, wydając uchwałę generalną zwalniającą kooperantów firmy (...) od podatku od nieruchomości, na podstawie której powódka mogłaby uzyskać zwolnienie z tego podatku.

Trafnie ustalił Sąd Okręgowy, że powódka jest kooperantem firmy (...) w rozumieniu zapisów porozumienia z dnia 8 września 2006 r., a zatem również na jej rzecz zastrzeżono w tym porozumieniu, iż pozwana spełni świadczenie w postaci zwolnienia od podatku, na podstawie uchwały Rady (...).

W sytuacji, gdy spełnienie świadczenia zastrzeżono na rzecz osoby trzeciej, określonej rodzajowo, której identyfikacja nie nastręcza trudności, osoba ta może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia świadczenia. (art. 393 § 1 kc), jak również domagać się od niego odszkodowania za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok przez zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty dochodzonej pozwem, tj. kwoty 92 080 zł, odpowiadającej równowartości uiszczonego przez powódkę na rzecz pozwanej podatku od nieruchomości za okres od stycznia 2009 r. do maja 2009 r.(k.17), z żądanymi odsetkami ustawowymi od tej kwoty od dnia 14 czerwca 2009 r, w oparciu o art. 481 § 1 kc oraz zwrot kosztów procesu, obejmujący opłatę od pozwu i koszty zastępstwa procesowego.

Powódka mogła żądać zasądzenia odsetek od dnia 2 czerwca 2009 r. gdyż w pisemnym wezwaniu pozwanej do zapłaty wyznaczyła termin zapłaty należności do dnia 1 czerwca 2009 (k.19), jednak w pozwie wykreowała żądanie zasądzenia odsetek od dnia 14 czerwca 2009 r.

Na podstawie art. 98 i 99 kpc zasądzono od pozwanej na rzecz powódki stosowna kwotę tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Na marginesie jedynie należało zauważyć, że trafnie zwróciła skarżąca uwagę na wadliwe w okolicznościach sprawy rozstrzygniecie o kosztach procesu, które obejmowało jak się wydaje zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej obok kosztów zastępstwa procesowego również wpis od pozwu, który to wpis uiściła powódka.