Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III APa 36/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Gdańsku z 2014-03-20

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Gdańsku z 2014-03-20
Data orzeczenia:
20 marca 2014
Data publikacji:
29 kwietnia 2014
Data uprawomocnienia:
20 marca 2014
Sygnatura:
III APa 36/13
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Gdańsku
Wydział:
III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Przewodniczący:
Maria Sałańska-Szumakowicz
Sędziowie:
Małgorzata Gerszewska
Małgorzata Węgrzynowska-Czajewska
Protokolant:
sekr.sądowy Wioletta Blach
Hasła tematyczne:
Odszkodowanie ,  Zadośćuczynienie ,  Renta
Podstawa prawna:
art. 444 k.c, art. 445 k.c.
Teza:
1. Zadośćuczynienie spełnia funkcję kompensacyjną i powinno być pochodną wielkości doznanej krzywdy. Przyznana suma pieniężna powinna być utrzymana w rozsądnych granicach i dostosowana do aktualnych stosunków majątkowych. Generalnie biorąc – wysokość zasądzonych kwot powinna być umiarkowana, wskazuje się bowiem, że krzywda wynagradzana zadośćuczynieniem pieniężnym jest szkodą niemajątkową, co decyduje o jej niewymierności. Przyznanego pokrzywdzonemu zadośćuczynienia nie należy więc traktować w kategoriach ścisłej ekwiwalentności, którą charakteryzuje wynagrodzenie szkody majątkowej. Zadośćuczynienie stanowi jedynie przybliżony ekwiwalent za doznaną krzywdę, przynajmniej częściowo przywracający równowagę zachwianą na skutek wypadku przy pracy. Funkcja kompensacyjna powinna mieć istotne znaczenie dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia również w tym sensie, że jego wysokość powinna przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej. 2. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia nie można pomijać okoliczności, iż poszkodowany przyczynił się do zaistnienia zdarzenia, na skutek którego doznał szkody. 3. Korygowanie przez sąd drugiej instancji zasądzonego zadośćuczynienia może być aktualne tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, mających wpływ na jego wysokość, jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie, czyli albo rażąco wygórowane, albo rażąco niskie. 4. Jednorazowe odszkodowanie pieniężne z tytułu wypadku przy pracy nie podlega obligatoryjnie odliczeniu od zadośćuczynienia pieniężnego przysługującego poszkodowanemu na podstawie art. 445 § 1 k.c., niemniej jednak winno być brane pod uwagę przy określaniu jego wysokości
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Aleksandra Pastuszak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Maria Sałańska-Szumakowicz,  Małgorzata Gerszewska ,  Małgorzata Węgrzynowska-Czajewska
Data wytworzenia informacji: